Ćwiczenia „KONTR-POŻAR”

W dniach 28-29 sierpnia 2024 r pracownicy Laboratorium Ochrony Przeciwpożarowej Lasu uczestniczyli w ćwiczeniach Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w Toruniu pk. „KONTR-POŻAR”. Miały one miejsce na terenie Ośrodka Szkolenia Poligonowego Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia w Toruniu.

Fot. 1. Kontrolowane wypalanie trawy w celu wykonania pasów przeciwpożarowych

W ćwiczeniach, które odbyły się w ramach projektu naukowo-badawczego nt. kontrolowanego wypalania drzewostanu oraz jego obserwacji, oprócz toruńskich strażaków brały udział także: Akademia Pożarnicza z Warszawy, Lasy Państwowe oraz Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia w Toruniu.

Fot. 2. Praca sprzętem podręcznym przy gaszeniu pożaru trawy

Pierwszego dnia zajęć zostało przeprowadzone kontrolowane wypalanie trawy w celu wykonania pasów przeciwpożarowych przy drzewostanie przewidzianym do kontrolowanego wypalenia. Wypalanie trawy było częścią szkolenia z zakresu rozprzestrzeniania się ognia i pracy sprzętem podręcznym dla strażaków z Państwowej Straży Pożarnej. W jego trakcie uczestnicy mieli możliwość zapoznania się z zasadami obsługi i pracy narzędziami przeznaczonymi do inicjacji procesu spalania (zapalarka) oraz sprzętem podręcznym przeznaczonym do gaszenia pożarów (tłumica, hydronetka).

Fot. 3. Kontrolowane wypalanie drzewostanu sosnowego

W drugim dniu ćwiczeń przeprowadzono kontrolowane wypalanie drzewostanu sosnowego w wieku około 20 lat, powstałego w wyniku sukcesji. Ich celem była inicjacja pożaru całkowitego drzewostanu sosnowego na powierzchni 2 hektarów oraz obserwacja dynamiki rozprzestrzeniania się ognia, połączona z doskonaleniem działań sił ratowniczych Państwowej Straży Pożarnej z zakresu organizacji i prowadzenia akcji gaśniczych na terenach niezurbanizowanych.

Fot. 4. Obraz termowizyjny pożaru całkowitego nagrany z bezzałogowego statku powietrznego

W dniu kontrolowanego wypalania drzewostanu panowały dogodne warunki meteorologiczne. Wysoka temperatura powietrza, niska wilgotność względna powietrza i wilgotność ściółki sprzyjały szybkiemu rozwojowi pożaru. Przejście pożaru pokrywy gleby w pożar całkowity zaobserwowano po upływie minuty od inicjacji procesu spalania. Front pożaru postępował z prędkością około 0,5 m/s, a płomienie chwilowo osiągały wysokość 20 metrów. Przy pomocy kamery termowizyjnej mierzono wartości temperatur w strefie spalania płomieniowego, które mieściły się w przedziale między 800–1000 stopni Celsjusza.