Kazimierz Zajączkowski. Instytut Badawczy Leśnictwa. Warszawa 2005, 128 s. (ISBN 83-87647-46-2). Cena 24 PLN (brutto).
Zadrzewienia, czyli skupiska drzew i krzewów poza lasem, są ważnym instrumentem ochrony i kształtowania środowiska rolniczego, lecz sposoby ich wprowadzania powinny być dostosowane do zróżnicowanych regionalnie potrzeb zadrzewieniowych terenu. Potrzeby zadrzewieniowe to te spośród potrzeb terenu z zakresu ochrony i ulepszania środowiska, które w istotny sposób mogą być zaspokojone przez odpowiednie zadrzewienie. W pracy przedstawiono regionalizację potrzeb zadrzewieniowych w Polsce, powiązaną z regionalizacją fizycznogeograficzną. Podstawowe kryterium regionalizacji stanowiły najważniejsze funkcje zadrzewień w krajobrazie rolniczym, przede wszystkim zwiększanie wodnej retencyjności środowiska, ograniczanie wodnej i wietrznej erozji gleby oraz biocenotyczne wzbogacanie krajobrazu. Wyodrębniono 70 jednostek regionalnych, reprezentujących 12 typów potrzeb zadrzewieniowych. Dla wyróżnionych jednostek typologicznych opracowano wzorcowe modele zadrzewień, tzn. zestawy informacji o sposobie kształtowania zadrzewień w zależności od typu potrzeb zadrzewieniowych. Regiony o najpilniejszych potrzebach zadrzewieniowych zajmują ok. 49,3% obszaru Polski.
