Wpływ środowiska leśnego na populacje jeleniowatych w warunkach restytucji lasu po wielkoobszarowym pożarze – Jakub Borkowski

Instytut Badawczy Leśnictwa, Sękocin Stary 2009, ISBN978-83-87647-80-3, 72 ss.

Cena 20,00 14,00 PLN (brutto).

Zasadniczym celem pracy było określenie wzajemnych relacji jeleniowatych ze środowiskiem leśnym, którego duża część została radykalnie zmieniona przez pożar. Z przeprowadzonych analiz wyniknęły liczne implikacje praktyczne. Wiele z nich dotyczy nie tylko pożarzysk, ale także innych terenów leśnych, charakteryzujących się obecnością mniej lub więcej jednowiekowych odnowień na dużych obszarach (np. w miejscach wystąpienia huraganów).

Niektóre z wypracowanych zaleceń można wprost wdrażać do codziennej praktyki, inne wymagają jeszcze dodatkowych badań, ale są wielce obiecujące.

Jedna z ważniejszych konkluzji wynika z wykazanego braku związku intensywności spałowania z zagęszczeniem drzew, co znalazło odbicie w braku różnic w intensywności spałowania między młodnikami z odnowienia naturalnego i sztucznego. Stąd odnowienie naturalne powinno być promowaną formą odnowienia lasu, bowiem po zakończeniu okresu narażenia drzew na uszkodzenia, do dalszej hodowli pozostaje znacznie więcej drzew nieuszkodzonych niż w przypadku odnowienia sztucznego. Być może to samo odnosi się do odnowienia sztucznego, ale w różnej więźbie. Warte rozważenia wydaje się sadzenie większej liczby drzew z założeniem, że część z nich zostanie przez zwierzynę uszkodzona. Niewykluczone, że podobny mechanizm działałby również na etapie uprawy, kiedy główną formą uszkodzeń jest zgryzanie. Gdyby ten sposób podejścia okazał się skuteczny, wyprowadzenie uprawy i następnie młodnika poza wiek narażenia na uszkodzenia od zwierzyny nie wymagałoby kosztownych inwestycji na ochronę lasu przed jeleniowatymi.

Wiedza dotycząca wpływu pożaru na funkcjonowanie populacji jeleniowatych jest niezbędna do nowoczesnego i racjonalnego zarządzania zarówno zwierzyną, jaki i lasem.